Ισορροπώντας στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής της σε μια κατάσταση μεταξύ σύγχρονου ‘flâneur’ και οικονομικού μετανάστη, υιοθέτησε γλώσσες και ετερόκλητα πολιτισμικά στοιχεία και δημιούργησε το δικό της πολυπολιτισμικό παζλ αντίληψης και έκφρασης.
Με εργαλείο της τη συντήρηση έργων τέχνης μπόρεσε να ζήσει και να δουλέψει σε κομβικά -για αυτήν- σημεία του παγκόσμιου χάρτη, ανιχνεύοντας πάντα την έννοια του συνόρου, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μεγαλώνοντας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, συνέχισε στον αντίποδα της Μεσογείου, τη Σκανδιναβία, περιπλανήθηκε στις ΗΠΑ και στα σύνορα με το Μεξικό, με σκοπό να αναλύσει την ‘πραγματοποιημένη ουτοπία’ του Jean Baudrillard και να αποκωδικοποιήσει αυτό που η ίδια αντιλαμβάνεται ως ‘το καθρέφτισμα ενός νομοτελειακά επίκτητου αλλά απραγματοποίητου εαυτού’. Τέλος, μεταφέρθηκε πίσω στη Μεσόγειο και στο μεταίχμιο μεταξύ Δύσης και Ανατολής, αρχικά στα Τουρκικά παράλια και έπειτα στο Ανατολικό Δέλτα του Νείλου, στην Αίγυπτο, εξερευνώντας και πάλι την έννοια του συνόρου, κυριολεκτικά και μεταφορικά, καθώς και την πολύπαθη Μέση Ανατολή.
Στην ταξιδιωτική αυτή της πορεία συγκέντρωσε τεχνοτροπίες και αισθητικές τέχνης από διάφορες περιόδους (Προϊστορική, Μινωική, Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Ρομανική, Γοτθική, Αναγεννησιακή, Νεοκλασική, Μοντέρνα και Σύγχρονη) οι οποίες αντανακλώνται στην καλλιτεχνική πρακτική της. Με επίκεντρο τον άνθρωπο, εξερευνά τον πολιτισμό, την ύλη, τις ιδέες και τη γλώσσα, ενώ σταθερά στο έργο της αποτελεί η χειρωναξία. Τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι οργανικά, ινώδη υλικά όπως το ύφασμα και το χαρτί, ο πηλός και ο γύψος, η φωτογραφία, το βίντεο και ο ήχος.
Ως απόηχος της περιπλάνησής της, εκδόθηκε το 2015 η πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο ‘Το κάλεσμα του φασιανού’ ενώ ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Γερμανικά και στα Ισπανικά.